:: The Materialistic Worldview ::

"Taking something to be so, taking it to be not so or not taking it to be either does not make it so, does not make it not so and does not make it neither" Fred Dretske
:: welcome to The Materialistic Worldview :: bloghome | contact ::
[::..archive..::]
[::..Friends..::]
:: My departmental website [>]
:: Bara [>]
:: Jon Ingvar [>]
:: Tyrone Hobbes [>]
:: Burla [>]
:: Reynir and family [>]
:: Fríður Finna [>]
:: Svavar Knutur [>]
:: Asgeir Olafs [>]
[::..Whiskey..::]
:: Royal Mile Whiskies [>]
:: Ian Macleod Distillery [>]
:: Master of Malt [>]
:: Whisky Heritage Museum [>]
:: Connemara Whiskey [>]
:: Jack Daniels [>]
[::..Fun stuff..::]
:: Maddox Genius no1 [>]
:: Michael Kelly Genius no2 [>]
:: Kissonline [>]
:: Kissasylum [>]
:: Garfield [>]
:: Bitter Films [>]
:: [::..Philosophy and politics..::]
:: Murinn [>]
:: Kreml [>]
:: Arts and letters daily [>]
:: New York Review of Books [>]
:: Noam Chomsky [>]
:: Eric Lormand [>]
[::..Schools and work..::]
:: Galway psychology department [>]
:: Cambridge centre for behavioral studies [>]
:: B.F. Skinner foundation [>]
:: ]

:: 29 apríl, 2003 ::

Enn um pólitík

Til er ungur maður hér í bæ með undarlegar skoðanir. Hann finnur fáa sem eru sammála sér en það kann að skýrast af því að hann er ekki mikið fyrir að flagga sínum róttækustu hugsunum. Hans skoðanir snúast fyrst og fremst um stjórnun landsins, hvernig eigi að gera þetta allt saman og í ljósi þess að núna eru kosningar að koma er rétt að skoða hvað hann hefur að segja.

Hann finnur sér engann samastað í íslenskri pólitík, vill hvorki kalla sig vinstri né hægri, frjálslyndann eða húmanískann. Hann er satt að segja svolítið villtur. Hann er pirraður yfir því að fólki endalaust refsað fyrir hegðun sína, hann er svekktur yfir því að þekking sem safnast hefur saman í áranna rás skuli ekki notuð okkur til bóta. Hann vill að fólk fái að nýta sér þá hæfileika sem það hefur, rækta þá á þann hátt að samfélagið vaxi og dafni.
Hann er þreyttur á endalausri efnishyggju, umræðu um hvað sé best að gera til að græða, hagræða, umstafla, kjósa og laga. „Af hverju" spyr hann „erum við sífellt að hugsa innan sama rammans? Hvers vegna ekki að breyta kerfinu sem stýrir þessu?"

Þetta er voðalega skrýtin hugmynd finnst mér, hann er farinn að hljóma stundum eins og Össur sem talar endalaust um að Davíð sé orðinn þreyttur og það þurfi konu í forsætisráðherrastólinn. Eða eins og Steingrímur sem talar um velferð og umhverfismál og velferðarstjórn muni breyta þessu öllu saman. Hann er jafnvel farin að líkjast Guðjóni fyrir vestan sem segir að það þurfi að hreinsa til í pólitík á Íslandi. En, alveg eins og Davíð og Halldór, þá eru þessir menn ekki lausnin heldur vandamálið. Þeir þora ekki að taka á þeim vanda sem er til staðar í samfélaginu með þeim hætti sem þarf. Það eru ekki stjórnunarhættirnir sem þarf að laga, eða stefnan sem stjórnað er eftir heldur hugsjónin.
En það er annað mál...ég hætti að skilja hann þarna og týndi honum. En ég vonast til að skilja han bráðlega.

:: Jón Grétar 13:35 [+] ::
...
:: 26 apríl, 2003 ::
Kirkjan

Ég skil ekki Ísland. Hérna er svokallað trúfrelsi en samt sem áður er hérna ríkiskirkja sem ríkið (með Sjálfstæðisflokkinn fremstann í flokki) dælir peningum endalaust í. Í Fréttablaðinu í dag er áhugaverð grein um þetta þar sem farið er yfir afstöðu stærstu flokkana til þessa máls (því miður var ekki talað við Nýtt afl en þeir eru meðal annars á móti því að grafa göng út um allt handa sveitaplebbunum). Í blaðinu kom fram að sjálfstæðisflokkurinn vildi viðhalda kristilegu siðgæði á komandi öld. Kristilegu siðgæði!? Hvað er nú það? Jújú, það til dæmis að hefna sín margfalt á þjóðum sem gerðu þinni þjóð ekki neitt, sýna fautaskap og ruddalega yfirgöngu í alþjóðamálum, drepa fólk án almennilegra réttarhalda og þar fram eftir götunum. Þetta er það sem kristilega ríkisstjórnin í USA er að gera og sér ekkert að því. Troða sínum skoðunum upp á fólk sem vill ekket með það hafa.
Og þetta er þá kannski það sem sjálfstæðisflokkurinn vill gera? Hann hefur allavega ekki sýnt annað undanfarin ár en að allt sem gert sé í „ammríku" sé bara voða fínt og flott. Trúfrelsið hér er ekki nema að nafninu til. Eitt trúfélag fær margmilljón krónum meira til sín en nokkur trúfélög. Þá er ég ekki að tala um bara vegna þess að ríkiskirkjan er stærri, heldur er hlutfallslegt fjárframlag ríkisins þangað mun meira en til nokkurs annars trúfélags. Ekki fær allsherjargoði borguð laun úr ríkissjóði en hins vegar erum við að borga prestum laun. Ég vill ekki að mínir skattar fari í laun handa prestum! Ekki séns! En ég fæ engu um það ráðið. Í

Fréttablaðinu kom einnig fram að það er bara einn flokkur sem þorir að hafa það á sinni stefnuskrá að aðskilja eigi ríki og kirkju og það er Frjálslyndi flokkurinn. Sami flokkur og er á móti kvótakerfinu (ég þoli það ekki heldur) og er á móti utanríkisstefnu Íslands (og þar með USA). Samfylkingin segir að það þeir séu svo heppnir að hafa presta í sínum röðum. Minnast ekkert á hvað væri gott að hafa skoðanir annara hópa. Framsókn segir bara að í lögunum standi að það eigi að passa evangelísk lútersku kirkjuna. Svo það má bara ekki ræða það að breyta því. FÍNT. Vinstri grænir hafa bara komist að þeirri niðurstöðu að vera sammála um að vera ósammála um kirkjuna. Vá...en heiðursmannlegt og frábært hjá róttæka flokknum.

Það er gott að hafa flokka hérna sem vilja virkilega taka ákvarðanir sem eru þjóðinni fyrir góða.

:: Jón Grétar 13:12 [+] ::
...
:: 24 apríl, 2003 ::
Loksins!!

....eru páskarnir búnir, mánuðurinn fer að verða búinn og ég fer að fá smá peninga :) Mér finnst þetta reyndar svolítið skrýtið, ég bæði hlakka til mánaðarmótanna því þá fæ ég meiri penge en á móti þá er prófið í skynjunarsálfræði þann 30. apríl. Þannig að ég veit ekki hvort ég á að hlakka til mánaðarmótanna eða kvíða. Fer svolítið eftir því hvað ég les mikið.

:: Jón Grétar 20:53 [+] ::
...
:: 21 apríl, 2003 ::
Vinna, laun og það sem skiptir máli

Ég heyrði skemmtilegt komment áðan um fagið sem eftir nokkur verður hægt að kalla vinnuna mína. Einhver manneskja sem ég hef aldrei séð var að reyna að tala illa um mig og það sem ég er að læra og, eins og góðum sjálfstæðismanni sæmir, var eini mælikvarðinn sem þessi manneskja gat fundið peningar. Það sem ég er að læra var dæmt lélegt og varla þess virði að læra það á þeirri forsendu að ég fengi ekki svimandi há laun þegar ég verð sálfræðingur (Það er reyndar annað mál að ég ætla mér ekki að verða sálfræðingur heldur PhD í sálfræði...en ræðum það seinna).

Ég er alveg sammála því að það er mikilvægt að fá mannsæmandi laun fyrir vinnuna sína og að það er skammarlegt hvað sumir fá lítil laun fyrir vinnuna sína. Þegar ég ber hins vegar saman háskólagráður til að ákveða hvað er merkilegast og mikilvægast fyrir samfélagið þá finnst mér ekki rétt að bera saman launatékkana sem fólk kemur með heim í lok mánaðar. Kannski er ég bara ruglaður en sum fög eru næstum því algerlega óþarfi nema bara af því að stéttin sem stundar fagið hefur náð að koma sér og sínum málefnum að í því samfélagi sem við búum í núna í dag. Lögfræðingar eru gott dæmi um svona stétt. Hvað gera lögfræðingar sem er svona gott og blessað fyrir okkur hin? Það er vissulega gott að hafa lögfræðing á sínu bandi þegar maður stendur í réttarsalnum og aðrir lögfræðingar eru að kæra mann. Það er líka gott að hafa lögfræðing þegar maður er að reyna að lesa sig í gegnum frumskóg af flókun lagatextum um leiðinleg atriði eins og skattamál, texta sem er saminn af lögfræðingum.

Þeir fræðingar sem mér finnst hafa eitthvað fram að færa eru þeir sem geta sagt okkur eitthvað um þann heim sem við búum í og af hverju hann er orðinn eins og hann er. Líffræðingar sem stúdera þróun lífvera, eðlisfræðingar sem velta fyrir sér grunnlögmálum heimsins, fornleifafræðingar sem hjálpa okkur að skilja og skoða forna menningu, sálfræðingar sem skoða virkni mannfólksins í flóknu samspili umhverfis og jafnvel félagsfræðingar sem benda okkur á hinar ýmsu hliðar á okkar samfélagi og öðrum sem við þekkjum ekki.

Getum við ekki bara látið sagnfræðingana fara í gegnum hvaða refsingar hafa verið notaðar í gegnum tíðina, sálfræðingana og afbrotafræðingana komast að því hvernig er best að refsa afbrotamönnum og láta fók haga sér eins og best er fyrir samfélagið og láta hagfræðingana reikna út skattana og búa til reglurnar varðandi það?
Hendum lögfræðingunum og látum aðra hæfari menn vinna þeirra starf.

:: Jón Grétar 22:58 [+] ::
...
:: 19 apríl, 2003 ::
Páskar og trúmál

Mér finnst þetta alveg ótrúlegt en mér leiðist að hafa frí núna. Ég hef aldrei fattað hvað er svona merkilegt við páskana, þetta er ein mest niðurdrepandi „hátíð" sem til er. Við erum að slappa af og fagna því að maður var hengdur á kross fyrir 2000 árum síðan. Síðan erum við að fagna því að fólk sem saknaði hans fór að sjá ofsjónir og fá samviskubit á stjarnfræðilegum kvarða yfir þvi hvað það var vont við hann.

Svo er fólki líka bannað að vinna vegna þess að það er í lögum að þetta sé heilagur dagur. Bara vegna þess að við erum með þjóðkirkju sem segir okkur hvað séu heilagir dagar og hvað við megum og megum ekki gera. Til hvers erum við með þjóðkirkju? Það trúir ekki nema brot af íslendingum á þetta bull hvort eð er. Þeir sem trúa á þann guð sem þjóðkirkjan boðar eru svosem margir. En það eru næstum allir í þjóðkirkjunni sem trúa líka á transmiðla, læknamiðla, árur, drauga, tarot, spákerlingar og stjörnumerki. Einmitt á allt það sem þjóðkirkjan segir okkur að við eigum ekki að trúa á. Af hverju er þetta fólk þá í kirkjunni?! Af hverju erum við með þjóðkirkju? Svo maður tali nú ekki um allt fólkið sem er í kirkjunni en trúir ekki á neitt sem þessir karlar segja, svona fólk eins og ég. Ég er algerlega trúlaus en er í kirkjunni vegna þess að mamma og pabbi voru í henni og þar með er ég fastur í henni þangað til ég nenni að fara niður í Borgartún, þramma inn á Hagstofuna og segja mig úr henni.

Ég var nú einmitt að ræða trúmál í gær við góða vinkonu mína sem, því miður, trúir á guð. Það sem henni fannst skrýtnast við mitt trúleysi (og flestum sem ekki trúa) er það að ég er algerlega á því að það sé enginn tilgangur með neinu. Ég er ekki hérna vegna þess að eitthvað eða einhver setti mig hér. Ég hef ekki neitt hlutverk, ég hef ekki það hlutverk eða tilgang að fjölga mér, vera góður, læra eða lifa. Ég bara er. Ég er bunki af taugafrumum, beinum og alls konar líffræðilegu drasli sem er bara þannig úr garði gerður að ég hef það sem fólk kallar meðvitun. Er alveg rosalega merkilegt að ég sé til í þessum óendanlega stóra heimi? Já, tvímælalaust. Er ótrúlegt að það skuli hafa orðið til líf fyrir mörgmilljón árum og ég sé ein af afleiðingum þess? Já, rosalega. Er „eitthvað" sem startaði þessu og hefur sett mig hingað eða búið mig til með því markmiðiað ég geri eitthvað? Nei! Svona eru hlutirnir bara. Þegar ég dey slokknar á mér. Ég rotna (eða læt brenna mig og verð að ösku) og hætti algerlega að finnan nokkuð vegna þess að ég get ekki fundið neitt þegar ekkert er að virka inni í mér.

Töff lökk en svona er lífið og tilveran

:: Jón Grétar 13:15 [+] ::
...
:: 16 apríl, 2003 ::
Kosningarnar

Þá eru kosningarnar að nálgast og maður fer að velta fyrir sér hvað á að kjósa. Ég er ekki viss um hvað ég á að gera núna en ég get sagt skemmtilega sögu af ungum manni sem var einu sinni alveg viss um hvað hann átti að kjósa.
Ungi maðurinn var að verða búinn með menntaskólann, 21 árs. Greinilega svolítið tregur og svo bætti ekki úr skák að hann hafði villst af leið ungur að árum og reynt við handverk sem fór honum illa. Svo var skólinn sem hann stundaði núna vel búinn sófum á göngum sínum og það hafði oft freistað unga drengsins á menntabrautinni að leggja sig því oft var kappið mikið. Svo fór að draga að kosningum og ungi maðurinn fór að skoða valmöguleikana. Hafði nákvæmar skoðanir á hlutunum, vildi ekki neina öfga, ekki í neinum málum, hvort sem um var að ræða pólitík eða lífsskoðunum sínum almennt. Meðalhófið er allra hófa best, þar eru allir vinir. Hann skoðaði alla flokka gaumgæfilega áður en hann tók afstöðu.
Sjálfstæðisflokkurinn var úti í kuldanum. Drengurinn stundaði Hamrahlíð af kappi og ekki var hægt að láta sjá sig í skólanum ef maður kaus Verslunarskólaflokkinn. Svo voru þeir eitthvað svo miklið í því að láta fólk vera að sjá um sig sjálft og koma með undralausnir á vandanum að drengurinn hafnaði þeim.
Næst skoðaði drengurinn nýstofnaðann flokk Samfylkingarinnar. Þetta hét nú eitthvað annað í þá daga en var það sama. Gamlir kratar sem voru að reyna að fylkja sér gegn íhaldinu. Það virtist ekki vera mikil málefnastaða í gangi og drengurinn var málefnalegur í afstöðu sinni og vildi því ekkert með þetta fólk hafa. Einu málefni þeirra virtist vera það að vera á móti íhaldinu. Ekki gott mál. Svo var hún Jóhanna svo helvíti leiðinleg.
Næstir voru Vinstri grænir. Þetta var nýr flokkur sem blés mikið og skilgreindi sig sem umhverfissinnaðann vinstriflokk. Þetta hljómaði nokkuð vel fyrir unga drenginn. Hann hafði alltaf talið sig vera umhverfisverndarsinna. Henti aldrei rusli úti á götu, stundaði útivist, var á móti of mikilli stóriðju (bara hafa það hóflegt) og henti aldrei neinu sem hægt var að nýta (hann henti reyndar aldrei nokkrum sköpuðum hlut ef út í það er farið, móður hans til mikils ama). En drengurinn taldi sig líka hafa mikið vit á utanríkismálum. Hann las Moggann á hverjum degi og hafði gert síðan hann var 13 ára, hafði tekið valáfanga í skólanum sínum sem fjölluðu um sögu Evrópu og hvað við höfðum það gott vegna alls sem á undan var gengið. Og nýji flokkurinn vildi ganga úr NATO sem myndi setja Suðurnes á hausinn þegar allir sem unnu hjá kananum færu að biðja um atvinnuleysisbætur. Það var líka eins og þessi flokkur væri bara á móti því að fólk efnaðist. „Hvað er að því að efnast" spurði drengurinn „svo lengi sem ekki er til fátækt má alveg vera til ríkt fólk. Ríkið sér um hina fátæku en aðrir geta bara alveg orðið ríkir í friði, það er þeirra mál". Með þessa röksemdafærslu að vopni var VG hafnað. Þessari röksemdafærslu og leiðinlegu konunni henni Kolbrúnu sem var á móti þeim sjálfsögðu mannréttindum fullfrískra karlmanna að fá að horfa á strípimeyjar! Þetta var náttúrulega ekki hægt að kjósa yfir sig.
Frjálslyndi flokkurinn skaut sig svolítið í fótinn þegar formaður hans sagði að hann yrði alltaf Sjálfstæðismaður. Það fannst drengnum kindugur málflutningur hjá manni sem var kominn í annan flokk. Svo var þetta bara gamall kall sem ekki sagði neitt nema vitna í fornbókmenntir! Varla hægt að skilja kallinn. Nema þegar hann sagði kvóti. Þá skildi drengurinn hvað kallinn sagði og var sosum sammála. En þar sem þetta var það eina sem upp úr kallinum valt þá fannst drengum ekki vera nægilega mikið af meðalhófi í þessum flokk. Of mikil áhersla á eitt mál fram yfir önnur. Það náttúrulega gekk ekki.
Þá var bara Framsókn eftir. Drengurinn var nú ekki alveg viss hvort hann ætti að taka skrefið og ganga til liðs við þennan flokk sem var kallaður öllum illum nöfnum. Bændaflokkurinn („það er nú ekki svo vont fólk" hugsaði drengurinn) og Afturhald („stundum þarf bara að vera á bremsunni" var svar drengsins þarna) voru meðal þeirra nafna sem drengurinn fékk að heyra þegar hann spurði sér eldra fólk álits á þessum flokki. En flokkurinn skilgreindi sig sem frjálslyndann miðjuflokk sem hljómaði vel í meðalhófseyrum drengsins unga. Miðjan var góður staður að vera á, ekkert að vera með neina öfga til hægri og vinstri. Bara taka það besta frá báðum hliðum og búa til góða málamiðlun sem allir gætu sætt sig við. Það hljómaði vel í eyrum kjósandans unga. Svo var þetta orð „frjálslyndur" skeytt fyrir framan af svo mikilli snilld að þarna var kominn flokkur sem drengurinn taldi vera alveg tilvalinn að kjósa. Hann var meira að segja svo ánægður með val sitt að hann ákvað að ganga í flokkinn, sýna stuðning sinn í verki við flokkinn sem var svona lítill og átti bágt. Ungi drengurinn hafði nefnilega alltaf verið aumingjagóður og þótti því rétt að vera með..taka ábyrga afstöðu og allt það.

Og þar er drengurinn enn.

Ekki veit ég hvað ég á að kjósa núna. Ég veit það eitt að núna er landslagið í pólitík innanlands sem utan gjörbreytt, fólkið annað sem stýrir þessu spili og ekki held ég að ég myndi vera sammála unga drengnum ef við færum að ræða pólitík.
Þetta kemur allt í ljós bráðlega.

:: Jón Grétar 15:58 [+] ::
...
:: 13 apríl, 2003 ::
Próftími nálgast

Þá er að koma að því, prófin að koma. Síðustu vorprófin mín í BA náminu vonandi; nema að ég klúðri þessu algerlega eða ákveði að dútla mér við eitthvað skemmtilegt næsta vor. Annars er þetta nú orðið voðalega kammó núna, bara tvö próf og alveg átta dagar á milli þeirra! Mér finnst ég bara vera að slappa endalaust af. Reyndar er ég núna voðalega duglegur við að hreinsa upp það sem ég slugsaðist við að gera í vetur, klára verkefni í skynjunarsálfræði, sérefninu og þroskasálfræði. Voða gaman allt saman bara :) Mér líður allavega eins og ég sé ofsalega tímanlega í öllu þetta árið, ég er örugglega samt bara með ranghugmyndir um þetta allt saman.

Bára er komin með bloggsíðu eins og ég...reyndar var hún komin með hana fyrir löngu en er núna fyrst byrjuð að blogga á hana. Það verður örugglega gaman að sjá hvernig við skrifum um sömu hlutina frá ólíkum sjónarhornum, við erum par en sjáum samt ekki alveg allt í sama ljósi. Það gerist ekki fyrr en svona um sjötugt held ég ;þ


:: Jón Grétar 17:15 [+] ::
...
:: 11 apríl, 2003 ::
Er ég að breytast í sjálfstæðismann!

Sú hugsun flaug í huga mér þegar ég las pistil á frelsi.is núna áðan. Þar var ungur Heimdellingur að kvarta yfir skoðanakönnunum Fréttablaðsins, eitthvað sem allir með smá grunn í tölfræði gera alltaf þegar kannanirnar koma í þeim annars ágæta snepli.

Ég ætla svo sem ekkert að vera að tíunda frekar þá gagnrýni sem maðurinn kemur með í þessari grein því hún talar alveg sínu máli (hún er stutt þannig að lesið hana endilega). Það sem mér þykir hins vegar mest óþolandi við kannanir Fréttablaðsins er þessi ömurlega tilhneiging til þess að bunka saman öllum könnunum mánaðarins í eina könnun og ákvarða út frá því hvert fylgið sé í dag! Fyrir þá sem ekki vita alveg hvað ég er að tala um skal ég reyna að útskýra betur. Í hverri viku framkvæmir Fréttablaðið litla skoðanakönnun um fylgi flokkana. Úrtakið (fólkið sem er spurt) í þessum könnunum er alltaf á bilinu 400-500 manns og ekki allir sem taka afstöðu eða næst í. Úrtakið er sem sagt pínu lítið og því ekkert hægt að alhæfa út frá þessum könnunum, sérstaklega þar sem ekkert er talað um öryggisbil (það er fjallað vel um það í pistlinum á frelsi.is). Kannanirnar eru sem sagt ekki marktækar vegna of fárra þátttakenda. Í lok mánaðar er síðan nokkrum könnunum hrúgað saman í eina könnun með samanlögðu úrtaki sem er nóg til að fá út marktekt í tölfræðiprófunum. Þarna finnst mér Fréttablaðið algerlega missa niður um sig buxurnar. Skoðanakönnunum þeirra er ætlað að mæla breytingar á fylgi. Ef breyting hefur orðið á fylgi á milli könnunar 1 og könnunar 2 á það að stafa af því að fólk hefur breytt um skoðun (hugarfar almennings hefur breyst). Það er því ekki hægt að hrúga saman mörgum úrtökum sem tekin eru á mismunandi tíma með það fyrir augum að mæla fylgið eins og það er í dag (nema kannski ef engin breyting hefur mælst á fylgi flokka) vegna þess að það er ekki verið að bera saman sambærileg úrtök.
Þess vegna eru kannanir Fréttablaðsins drasl.

En ég er samt ekki Sjálfstæðismaður.

:: Jón Grétar 15:40 [+] ::
...
:: 08 apríl, 2003 ::
Um kjósendur

Ég las um daginn bloggið hennar Albertínu sem er núna að bjóða sig fram fyrir Framsóknarflokkinn. Þar vitnaði hún í Ólaf Þ. Harðarson prófessor í stjórnmálafræði þar sem hann sagði að það væri rangt af fræðimönnum að kjósendur létu sig litlu varða málefni stjórnmálaflokka og litu frekar á umbúðir frekar en innihald. Kjósendur væru upp til hópa fólk sem skoðaði vel stefnumál stjórnmálaflokka, hugsaði sig vel um og tæki svo rökstudda afstöðu þegar að kosningum kæmi. Ég bara get ekki verið sammála þessu. Það þarf ekki nema skyndikúrs í félagslegri sálfræði til að sjá að þetta gengur einfaldlega gegn flestum lögmálum um félagslega hegðun. Það þarf ekki einu sinni að taka kúrs í félagslegri sálfræði til að sjá að þetta gengur ekki upp.

Hérna eru nokkrar ástæður fyrir þessu:
1. Stefnuskrár. Stjórnmálaflokkar setja fram stefnu sína, markmið og leiðir að markmiðunum í löngum stefnuskrám. Í þeim er farið í löngu máli yfir allt það sem flokkarnir vilja gera, hvernig þessi mál tengjast innbyrðis í eina heild og hver sýn flokksins er á framtíð þjóðfélagsins. Þetta er síðan sett fram í stikkorðamynd með góðum frösum eins og "skattalækkanir", "velferðarkerfi", "ábyrg stjórnun" og það sem hentar hverju sinni. Það að geta fullkomlega komið 100 blaðsíðna stefnuskrá fyrir í einum 7 mínútna bút í sjónvarpi er bara bull. Það er alltaf eitthvað sem týnist og að halda að kjósendur upp til hópa fari og kynni sér nákvæmlega stefnuskrár flokkanna er út í hött.

2. Kosningar snúast um fólk. Þetta hefur aldrei verið eins augljóst og núna í vetur þegar Ingibjörg Sólrún kom til liðs við Samfylkinguna. Flokkurinn var ekki nema milli 20 og 30% í skoðanakönnunum (ef hann komst svo hátt) áður en kvenskörungurinn kom í raðir flokksins. Á ég að trúað því að á nokkrum dögum hafi fólk snúist og orðið Samfylkingarfólk og að það komi Ingibjörgu bara ekkert við? Auðvitað kom það henni við, það er beint samband þarna á milli! Á ég svo líka að trúa því að allt þetta fólk sem allt í einu ákvað að Samfylkingin væri góður kostur hafi kynnt sér stefnumál flokksins? Það er bara út í hött. Það varð ekki nein merkileg stefnubreyting hjá Samfylkingunni við innkomu Ingibjargar Sólrúnar, ekki neitt. Fólk sá bara uppáhalds stjórnmálamanninn sinn koma inn á sviðið og þá var stokkið til og haldið með Samfylkingunni. Framsókn og Vinstri grænir hefðu örugglega hagnast álíka mikið og Samfylkingin ef Ingibjörg Sólrún hefði gengið til liðs við þá flokka.

3. Yfirborðið skiptir meira máli en innihaldið. Þetta hefur bara sannast marg oft. Ég trúði því í alvöru að fólk skoðaði innihald og tæki afstöðu byggða á sannfæringu sinni og hugsjónum. Af hverju er fólk enn að kjósa þetta lið sem situr á Alþingi núna? Það eru allir í landinu óánægðir með kvótakerfið (nema útgerðarmenn) en samt kýs fólk yfir sig Sjálfstæðis og Framsóknarflokk. Það vill enginn þurfa að borga meira þegar hann veikist en samt gleypa allir vi skattalækkunarloforðum. Þetta er ekkert rökrétt.

Þetta eru bara nokkur af þeim atriðum sem ég held að komi á móti því sem Óli Harðar segir um kjósendur og Albertína samþykkir. Ég samþykki ekki þeirra rök, ég kaupi þau bara ekki. Þau eru einmitt partur af því sem ég hef sagt. Albertína bíður sig fram fyrir framsókn og segir að kjósendur séu gáfaðir. Þeir muna að frammarinn sagði að þeir væru gáfaðir og hugsa með sér "Jah, þetta er nú skýrasta stúlka bara. Held ég kjósi hana"
En er ég þar með að segja að kjosendur séu heimskir? Ekki alveg. Það er hins vegar ólíklegt að allir hafi tíma til að skoða allar stefnuskrár og þess vegna ósköp eðlilegt að þeir velji sér stjórnmálaflokk eftir því sem lítur best út. Ég hef meira að segja heyrt fólk segjast ætla að kjósa Sjálfstæðisflokkinn af því að bæklingurinn þeirra var svo flottur! Segir kannski mikið um þá kjósendur.

Mér finnst þessi kenning bara jafn vitlaus og hagfræðikenningin sem segir að neytendur leiti alltaf eftir bestu vörunni á besta verðinu. Right.

:: Jón Grétar 13:16 [+] ::
...
:: 07 apríl, 2003 ::
Á eftir er ég að fara á fyrsta fundinn minn í fræðsluráði Bandalags íslenskra skáta, voða gaman. Jón Ingvar plataði mig þangað inn og ætli við verðum ekki í því saman nafnarnir að gera fólk vitlaust og bæta hlutina svolítið (allavega miðað við það sem okkur finnst).

Fólk var annars að kvarta yfir því að hafa ekki svona kommenta möguleika hérna til að lýsa yfir undrun sinni og hneykslan á því sem ég skrifa. Það fer að koma bráðlega, örvæntið eigi.

Ég bætti líka við vini mínum honum Garfield í hlekkina hér á hliðinni. Þess má geta að hann er einungis tveimur dögum yngri en ég, fyrsta myndasagan með honum kom út 19. júní 1978...voðalega merkilegt!

:: Jón Grétar 16:21 [+] ::
...
:: 04 apríl, 2003 ::
Gifting

Þá erum við Bára loksins búin að ákveða hvernig við ætlum að hafa giftinguna okkar. Þetta er búið að vera mjög mikill höfuðverkur þar sem við erum hvorugt trúuð en viljum samt hafa athöfn af einhverju tagi til að halda upp á daginn. Dagurinn sem um ræðir er 19. júní 2004, leggið það á minnið vinir og vandamenn.
Við munum byrja daginn seint með því að borða á góðum veitingastað með okkar nánustu, foreldrar og systkini. Þaðan verður farið í veislusal þar sem við verðum gefin saman og giftingunni fagnað fram eftir öllu. Á borðum munu þá bara verða léttar veitingar og auðvitað smávegis til að skola þeim niður með líka :)
Ég mun örugglega segja meria frá þessu hérna þegar nær dregur, mér finnst voða gaman að tala um svonalagað.

Munið að taka daginn frá...19 júní 2004

:: Jón Grétar 19:10 [+] ::
...
:: 02 apríl, 2003 ::
Sjálfsögð sannindi

Ég er að gera verkefni núna fyrir skemmtilegan kúrs sem ég er í hjá Magnúsi Kristjánssyni sem er prófessor í sálfræði og mikill snillingur. Í þessum kúrsi sem heitir Sérefni í heimspeki sálfræðinnar erum við látin taka fyrir greinar í virtum ritum og skoðað þær með gagnrýnu hugarfari. Með öðrum orðum, rakka þær í spað. Núna er verkefnið ekki af verri endanum, að finna grein sem birst hefur og sýna fram á að rannsóknin er með öllu óþörf og það hefði verið hægt að segja sér niðurstöðurnar fyrirfram. Ég tók fyrir grein sem heldur því fram fullum fetum að það þurfi að athuga hvað það er sem hefur áhrif á hegðun. Höfundurinn leggur síðan fram módel sem hann telur að þurfi að prófa með rannsóknum. Inni í módelinu eru síðan hinar ýmsu breytur sem höfundurinn segir að þurfi að athuga hvort hafi áhrif á hegðun eins og ætlun, vilji, trú, aðstæður þegar hegðunin á að vera framin og venjur samfélagsins. Nú já, þetta kemur mér á óvart.

Hann vill sem sagt athuga hvort það skipti máli hvort ég geri frekar hlutinn ef ég ætla að gera hann. Ok fínt. En það skiptir líka máli hvort ég vilji gera það sem ég ætla að gera. Líka að ég trúi að ég geti gert það sem ég ætla að gera og að aðstæðurnar séu fyrir hendi þannig að ég geti hegðað mér svona. Nú já. Svo svona til að setja smá kórónu á þetta þá skiptir víst líka máli að taka inn í módelið venjur samfélagsins, vegna þess að ef venjur samfélagsins eru þannig að maður t.d. segi "takk fyrir matinn" þá er líklegra að maður geri það.

Með öðrum orðum: Ef ég vill fara í bíó, veit að það er góð mynd í bíó, tækifærið er til staðar (bíóið er opið ,ég á pening) og það er almennt samþykkt í samfélaginu að bíóferðir séu í lagi, þá fer ég hugsanlega í bíó. En samt bara hugsanlega, það er ekki alveg víst.

Ég held að allir sem eru í námi eða starfi sem er akademíkst að hluta eða öllu leyti hafi gott af því að skoða það sem þeir og kollegar þeirra eru að gera með svona gleraugum. Svona kenningar eru alveg sérstaklega mikið í þeim fögum sem segjast snúast um mannlega hegðun eins og hagfræði, viðskiptafræði, mannfræði, félagsfræði og sálfræði.
Það er óþolandi að það sé endalaust verið að eyða peningum í að rannsaka hluti sem þarf ekkert að rannsaka.

:: Jón Grétar 18:02 [+] ::
...
:: 01 apríl, 2003 ::
Frægðin

Ég bara skil ekki fólk sem er að sækjast eftir því að vera frægt. Hvað er svona gaman við að vera frægur? Að allir kjafti um mann og Séð og heyrt sé í sífellu að snapast í einkalífi manns? Að þú getir ekki hegðað þér eins og manneskja og verið fúll endrum og eins líkt og allir gera og þá eru allir farnir að tala um það hvað þú ert ömurleg manneskja? Nei takk, ég vill ekki sækjast eftir því að vera frægur.

Það sem mér þykir nú eiginlega merkilegra er hvað fólk gerir til að ná frægð og frama hvort heldur hér á Íslandi eða úti í heimi. Besta dæmið er náttúrulega Survivor þar sem fólk verður frægt út á að vera saman í drullupolli og svíkja hvort annað í rúmann mánuð. Enn verri eru svo plebbarnir sem reyna að komast í sjónvarpið eða í blöðin eins mikið og þeir mögulega geta. Síðan monta þeir sig af því að hafa komið í blaðinu eða imbanum í næstu afmælum og fjölskyluboðum alveg út í hið óendanlega. Það er síðan ekki nóg með að sumir leiti eftir þessu heldur er eins og fjölmiðlar reyni stundum að búa svona fólk til. Taka viðtöl við plebba úti á götu bara til þess að leyfa liðinu að tala í miðlinum og beinlínis ýta á það að fólk komi og geri sig að fífli. Muna ekki allir eftir America´s funniest home videos? Ömurlegur þáttur sem var gott dæmi um hnignun siðmenningarinnar. Fólki fannst í alvörunni mikið til þess koma að láta fólk um allan heim sjá sig verða að fífli. Af hverju? Jú af því að það fékk að koma í sjónvarpinu.

Látum vera að fólk komi í sjónvarpið til að segja sína skoðun á málunum, segja að því finnist gaman að gera eitthvað eða segja frá hvað það er að gera þessa stundina. Ok, ég skal gúddera það. En mér finnst alltaf jafn ömurlega sjúklegt að gera næstum hvað sem er til að reyna að vera frægur. Einu sinni var fægt fólk bara það sem hafði eitthvað fram að færa, svona fyrir utan harðsvíraða glæpamenn. Þetta voru pólitíkusar sem gerðu mikið fyrir sitt fólk, þetta voru íþróttamenn, skáld og vísindamenn. Síðan fóru leikarar að komast inn í þennan hóp og það má svo sem segja að þeir hafi getað haft eitthvað fram að færa. Þetta var fallegt fólk, hafði hæfileika á sínu sviði og gerði því oftast miðilinn skemmtilegri sem það birtist í. Smá saman gerði "venjulegt" fólk sér grein fyrir því að með því að birtast í fjölmiðlum var það álitið hafa eitthverja þá eiginleika sem fræga fólkið hafði. Allir smá plebbar og auðnuleysingjar sem ekkert hafa fram að færa hafa því reynt að koma sér í fjölmiðla til að geta litið út fyrir að hafa gert eitthvað af viti með líf sitt. Það er því orðið þannig í dag að þegar maður sér fólk í sjónvarpi, blöðunum, les um það eða sér á netinu þá er betra að stimpla það sem fífl strax því það er mjög ólíklegt að það hafi gert nokkuð af viti með líf sitt.

Þess vegna myndi ég hvorki vilja vera þekktur, frægur eða á allra vitorði. Oftast eru það fíflin.

:: Jón Grétar 22:58 [+] ::
...
Hér er ég

Þá er ég kominn með mína prívat síðu loksins. Reyndi að setja upp aðra síðu á antville en það fór bara til fjandans! Ég er í augnablikinu að rembast við að lesa undir próf en ég mun setja meira hér inn von bráðar.

:: Jón Grétar 20:09 [+] ::
...

This page is powered by Blogger. Isn't yours?